k Em Spoit En Verdriet

‘k Hem spoit en verdriet, datter nog altéd eireme en iejnzaume mensjen zén 
die onger emmen en boiten slaupen alliejn op de wereld

Mensjen die vermoeird werren omdasse een ander koleir emmen, een ander geloeif,
omdasse anders zén dan anderen, ‘k Hem spoit en verdriet

Mor ‘k ben oeik bloi, datter nog altéd mensjen zén die nie alliejn op eer oigen peizen, 
mor iejst en veir alles op ander mensjen

Die nie moeten weiten van “iejst ikke en d’anderen kennen stikken”, 
mor die nog geloeiven in nen beitere weireld, dorveir benne’k zeiker bloi

‘k Hem verdriet azzek zieng datter mensjen mé makanderen nimmer kennen klappen, dialogeren, 
ja, oever loiken goon

En ik em spoit datter nog altoid dictators zén die peizen dat oerlog vreide brengt 
en da geldj gelikkeg mokt, ‘k hem verdriet

Nie de eiremen moetemen oitsloiten, wel d’eiremoei, eiten ester genoeg, 
mor we moeten het willen diejlen, emmen es emmen, mor geiven es de koensjt, 
en verniet elpen es onbetoolboor, weir ier allemool blijven mensjen elpen

Mensjen elpen mensjen

Weir, weir, weir doeng zeiker voesj

Bedankt, allemool, bedankt